"ودیم ماکارُو" 26 ساله و "ویتالی راسکالو" 22 ساله ،دو عکاس روسی هستند که مجسمه مشهور 39 متری مسیح واقع در "ریودوژانیرو" –برزیل- را فتح کردند تا ازآن بالا، شهر را بهتر ببینند.
به گزارش "توریسم آنلاین" این دو عکاس ماجراجو قصد دارند که با بالارفتن از عجایب دنیا از جمله مجسمه های غول پیکر و عکاسی از چشم اندازهای شهری از آن بالا، نام خود را به عنوان جهانگردان ماجراجو، ثبت کنند.
مجسمه مسیح پربازدیدترین جاذبه گردشگری برزیل محسوب می شود که در سال 1926 در قله کوه "کورکووادکو" ساخته شد.
در ادامه عکسهایی از فراز این مجسمه مشهور مشاهده می کنید:
(منبع: توریسم آنلاین)
جای هیچ تعجبی نیست که ریو دو جانیرو با سواحل شنی سفید رنگ، کوه های سر به فلک کشیده و بندر تماشایی اش به (cidade maravilhosa) "شهر شگفت انگیز " شهره باشد. دومین شهر بزرگ برزیل در کنار سواحل اقیانوس اطلس، محیط طبیعی شگرفی را در این ابر شهر فراهم اورد است. مناظر خیره کننده ریو تنها یکی از دلایلی است که گردشگران دسته دسته به ان هجوم می اورند. در طول فصل کارناوال، خیابان ها با موسیقی و لباس های نمایش پر زرق و برق پر می شوند و گردشگران را از هر گوشه از دنیا به سمت خود جلب می کنند. در هر فصلی از سال، گردشگران نمی خواهند جاذبه های گردشگری ریو را از دست بدهند:
محله "لاگوا" نه تنها منحصر به فرد ترین محله در منطقه مرفه و ثروتمند "زونا سول" (Zona Sul) است بلکه گران ترین محله در امریکای جنوبی نیز هست. تالاب بزرگ و دیدنی "لاگوا دودریگو دو فریتا" (Lagoa Rodrigo de Freitas) در این منطقه قرار گرفته است. چهار مایل محیط دور این تالاب حصار کشی شده و محیطی بسیار مناسب برای دوچرخه سواران و دونده ها است. کافی شاپ های رو باز و رستوران های کنار ساحل منظره ای حیرت انگیز از تالاب و دریای پیش رو را در اختیار شما قرار می دهد.
فوتبال مهم ترین ورزش در برزیل است و استادیوم ماراکانا (Maracanã) مهم ترین نماد این رویداد عظیم است. زمانی این ورزشگاه بزرگترین ورزشگاه دنیا بود و زمانی که در سال 1950 افتتاح شد می توانست 200.000 تماشاچی را در خود جای دهد. امروزه، به خاطر ملاحظات امنیتی تماشاچیان، ظرفیت ان کاهش یافته است. برای برگزاری مسابقات جام جهانی 2014 بازسازی شد و اکنون ظرفیت 80.000 تماشاچی را دارد که ان را به بزرگترین استادیوم امریکای جنوبی بدل کرده است.
یکی از بزرگترین جنگل های شهری در دنیا پارک ملی تیجوکا (Tijuca) است که ناحیه ی وسیعی از منظره های کوهستانی را در خود جای داده است. گردشگران می توانند بلندترین قله کوه این پارک، قله "پیکو دا تیجوکو" (Pico da Tijuca) را فتح کنند و از مناظر شهر زیر پای خود لذت ببرند. در اوایل قرن نوزدهم و به علت ایجاد مزارع پرورش دانه قهوه، پارک تقریبا نابود شد. نیم قرن بعد با کاشت دستی 9 میلیون نهال درخت، پارک دوباره احیا شد. از جذابیت های این پارک می توان به نقاشی های روی دیوار نقاش نئوکلاسیک برزیل "کاندیدو پورتیناری" (Cândido Portinari) و ابشار 100 فوتی "کاسکاتینها" (Cascatinha) اشاره کرد.
این محله در مرکز شهر ریو واقع شده است و به "سنترو" (Centro) معروف است. سابقا این ناحیه مرکز عیش و عشرت ریو بوده است. اما امروز، لاپا برای فعالیت های شبانه پرهیجان و زنده اش معروف و شناخته شده است. اغلب معماری این ناحیه به اوایل قرن نوزدهم میلادی بازمیگردد و نمایی شماتیک از محل برگزاری کارناوال های گذشته ریو را به شما می دهد. لاپا بهترین نقطه برای دیدار با دوستان خود و امتحان "کایپرینها" (caipirinha) پیش غذای معروف برزیل است. "اسکاداریا سلارون" (Escadaria Selarón) یک دسته از راه پله های مشهور و زیبایی هستند که محله های لاپا و "سانتا ترزا" را به یکدیگر متصل می کنند.
محله سانتا ترزا بر روی تپه ای مشرف به شهر واقع شده است و شما را با خود به شکوه معماری قرن نوزدهم ریو ، مجتمع های مسکونی رایج در ان دوره و خیابان های سنگ فرش شده می برد. در سال 1986 زمانی که پلی ساخته شد که محله را به شهر متصل می کرد، توسعه شهر متوقف شد. این ناحیه مرکزی برای هنرمندان، موسیقی دانان و نویسندگان قرن بیستم بوده است و اگر چه بوتیک ها و بارهای جدید منطقه را اشغال کرده اند، اما هنوز روح هنری ان دوران را در خود حفظ کرده است. اخرین ترامواها که با نام "سانتا ترزا ترام" (Santa Teresa Tram) معروف بودند را می توانستید در این ناحیه پیدا کنید ، اما بعد از وقوع چندین حادثه در خط تراموا، حرکت ان متوقف شد و تنها به جاذبه ای گردشگری بدل شده است.
این باغ شگفت انگیز در غرب محله لاگوا واقع شده است و بیش از 8.000 گونه گیاه را در خود جای داده است. باغ در اوایل قرن نوزدهم ساخته شده است و نمونه های کاملی از معماری ان دوره را شامل می شود. باغ ویژگی های منحصر به فردی همچون خیابان هایی که در حاشیه ان درخت خرما کاشته شده، چشمه ها و اب واره ها، باغ ژاپنی، حوضچه ای پر از سوسن های ابی را دارا سات که شما را هر چه بیشتر غرق در طبیعت می کند.
این کوه 400 متری (1.300 فوتی) بالاتر از دهانه خلیج "گوانابارا" قرا گرفته است. گردشگران می توانند با تلکابین به بالای کوه رفته و از مناظر زیبای پای کوه و تنوع گسترده سنگ های ان لذت ببرند. تلکابین هر 20 دقیقه از تپه "بابیلونیا" به بالای تپه "مورو دا لورکا" می رود. علاوه بر این تلکابین، تلکابین دیگری نیز هست که گردشگران را به قله کوه منتقل می کند.
این ساحل در اهنگ مشهور "بوسا نوا" با اسم "دختری از ایپانما" در دهه 60 میلادی مشهور شد و هنوز هم به عنوان یکی از پربازدید ترین نقاط ریو است. خط طولانی ساحل شنی سفید رنگ گسترده با موج های خروشان، ایپانما را هر سال در رده بهترین سواحل دنیا بالاتر و بالاتر می برد. این ساحل زیبا با مجموعه ای از مغازه ها، کافی شاپ ها و رستوران و هم چنین کلوپ ها و گالری های هنری تزیین شده است. این ساحل بین سواحل "کوپاکابانا" و "لبلون" واقع شده است و برای استفاده گروه های مختلف قسمت بندی شده است. بخش 11 و 12 مورد علاقه خانواده ها است در حالی که ناحیه 9 مورد علاقه ی هنرمندان و ازاد و انهایی است که مایل اند حمام افتاب بگیرند.
این ساحل در سمت غرب ساحل ایگانما قرار دارد و منطقه ای هیجان انگیز تر و فعال تر نسبت به مناطق اطراف خود است. محلی های ریو اغلب در این ناحیه فوتبال و والیبال بازی می کنند. فروشنده ها نوشیدنی ها و اسنک های خود را دوره می چرخانند و سعی دارند به زور چیزی بفروشند. "فورت کوپاکابانا" (Fort Copacabana) یک پایگاه نظامی با موزه ای نظامی در ان که در گوشه ی ای دنج قرار دارد و به روی عامه مردم باز است اماده است تا شما را به تاریخ نظامی برزیل ببرد. در گوشه پایگاه، ماهیگیران منتظرند تا ماهی تازه ای را که صبح زود سید کرده اند به شما بفروشند.
در بالای قله 710 متری کورکاوادو، مجسمه حضرت عیسی (ع) با دست های باز که به شهر زل زده است قرار دارد. ساخت این مسمه در سال 1922 در جریان جنبش هنری دکو (Deco) شروع شد. مجسمه بتونی ساخته شده از سنگ تالک در نوع خود بزرگترین مجسمه در این نوع هنری است. اغلب بازدیدکنندگان به پایین مجسمه می روند تا از انجا ان ر اببینند. در گذشته بازدید کنندگان مجبور بودند تا از چند صد پله بالا رفته تا به پای مجسمه برسند اما امروز اسانسور و پله های برقی این امر را برای شما راحت کرده اند.
در برزیل چه بخوریم؟
واقعا کشور برزیل شگفتی های گوناگونی را در خود جمع کرده است. شهرهای بزرگ همچون سائو پائولو و ریو به داشتن فرهنگ، فعالیت های شبانه و هویت منحصر به فرد خود می بالند. هزاران مایل خط ساحلی، روستاهای شگفت انگیز و دست نخورده، روش های اشپزی اصیل با مزه هایی که تا به حال نچشیده اید شما را به وجد خواهند اورند. ما غذاهایی که در سفرتان به برزیل حتما باید انها را امتحان کنید گردآورده ایم.
کباب برزیلی (Barbecued meat)
برزیل و ارژانتین هر دو ادعای قهرمانی پخت کباب در امریکای جنوبی را دارند. در حالی که هر کدام روش متفاوتی در اماده سازی - از خرد کردن گوشت تا مراحل پخت- دارند اما برخی چیزها همچون اندازه های بزرگ گوشت، طبخ ارام و اهسته گوشت و .... در این دو شکور مشابه و یکسان است.
در برزیل، قبل از سرخ کردن گوشت بر روی زغال (البته اگر به روش سنتی جنوبی بر روی اتش کباب درست نمی کنید)، تکه های با کیفیت گوشت را به طور متوسط با نمک coarse (که شورتر است و دارای دانه های نمک بیشتری نسبت به نمک معمولی است) مزه دار می کنند.
کباب پز های خانگی سوسیس، "کیژو کوا" (نوعی پنیر ارزان قیمت برزیلی) با تکه های جوجه بر روی رو کباب پز درست می کنند، در حالی که در روش "کراسکاریاس" (روش پخت کبابی در منزل) تمامی انواع گوشت، از گوشت گراز تا گوشت گوسفند و گوزن وحشی مستقیما توسط پیشخدمت بر روی بشقاب شما سرو می شود.
خوراک موک کا (Moqueca)
موک کا نوعی ماهی اب پز است که در قابلمه ی سفالی پخته و زمانی که در بشقاب سرو شود بوی مطبوع و لذیذ ان تا زمانی که غذا را تمام کنید باقی است. دو شهر "بایانوس" (شمال شرق برزیل) و "کاپیکساباس" هر دو ادعای اختراع این غذا را دارند و تقریبا با مزه ای یکسان این غذا را طبخ می کنند. در ساده ترین نوع خود، ماهی یا غذاهای دریایی با گوجه خرد شده، گشنیز و پیاز اپ پز می شود. اهالی کاپیکساباس، دانه های قرمز رنگ طبیعی اناتو ((ماده ی رنگ زا به رنگ زرد مایل به قرمز که از پوسته ی تخم گیاهی حاره ای به نام Bixa orellana از تیره ی Bixaceae به دست می آید) را به ان اضافه می کنند، در حالی که اهالی بایانوس مدل سنگین تری از غذا را با روغن خرما ، فلفل و شیر نارگیل سرو می کنند. سپس غذا با برنج و "فاروفا (ارد مانیوک سرخ شده) و "پیراو" (ارد مانیوک ادویه دار) پخته می شود که بسیار لذیذتر از ان چیزی است که به نظر می رسد.
کاچاکا (Cachaca)
تاریخچه این غذا به سال 1500 میلادی بازمی گردد. این غذا از عصاره نیشکر تخمیر شده درست می شود و به عنوان مکمل "کایپیرینهاس"- کوکتل ملی برزیل- معروف و شناخته شده است. در حالی که "کایپیرینهاس" اغلب با کاچاکای بدون رنگ و تازه تهیه می شود، انواع مختلفی با مزه هایی که به دوران بشکه های چوبی باز می گردد نیز وجود دارد.
شیرینی بریگادیروس (Brigadeiros)
برای علاقه مندان به شیرینی شکلاتی، بریگادیروس جواب انها در برزیل است. پخت این غذا بسیار اسان و راحت است. شیرعسل با پودر کاکائو ارام جوش داده شده و بعد در کره هم زده شده و سپس به صورت گلوله کوچک در می اید. وقتی این دانه های خوشمزه را امتحان کنید مزه خالص شکر و شیرینی را در کام خود احساس خواهید کرد. افرادی را که ان را امتحان کرده اند می گویند که مایل نیستند این شکلات شیرین تر از عسل را قورت بدهند و می خواهند همچنان ان را در کام خود نگه دارند.
اسنک پائو دو کوجو (Pão de queijo)
نان و پنیر غذای اصلی و مورد علاقه مردم دنیا، به طور با شکوهی در پائو دو کوجو با یکدیگر ترکیب شده اند. این اسنک خوشمزه به همان اندازه که در وعده صبحانه لذت بخش است در هر وعده یا ساعتی از شبانه روز نیز لذیذ است. بیرون غذا ترد و داخل ان نرم و سفت است. نان های بدون گلاتن این غذا از ارد تاپیوکا (ماده غذایی نشاسته ای که از ریشه غذای مانیوک به دست می اید)تخم مرغ و نوعی پنیر تهیه شده از شیر گاو از ایالت "میناس گرایس" تهیه می شود که به صورت تکه های کوچک گرد لوله می شوند. تکه ها را می توان به اندازه دلخواه دراورد و حتی برخی انها را به اندازه یک کیک نیز تهیه می کنند و داخل ان را با موادی همچون پنیر بیشتر، پنیر خامه ای و مکمل های گوشتی پر می کنند.
اسنک اکاراجه (Acarajé)
یکی از پرکالری ترین اسنک های خیابانی که شانس امتحان کردنشان را داشته ام "اکاراجه" بوده است. نخود های سیاه خرد شده مخلوط در روغن زیتون و پیاز را با روغن زیاد سرخ کرده، دوباره ان را با روغن زیتون سرخ کرده و بعد از ان با میگو، نان و مغزهای اجیل و دیگر مغز میوه ها به شکل گلوله ای در می اورند. این غذا ریشه در منطقه "باهیا" واقع در شمال شرق برزیل دارد، منطقه ای که مزه ها ریشه در روش اشپزی افریقایی دارند. زمانی می توان بهترین مزه این غذا را چشید که بلافاصله بعد از اماده شدن با سس فراوان شیلی و روغن زیتون میل شود.
شیرینی کویندیم (Quindim)
یکی دیگر از غذاهای خوشمزه منطقه باهیا کویندیم است. شیرینی زرد رنگ شیشه ای که تنها از تخم مرغ، شکر و نارگیل درست می شود.(کره، افزودنی معمول این غذا است). این کیک را در اندازه های کیک های (یزدی ایرانی خودمان) پخته و پایین ان به صورت طلایی برشته شده و با نارگیل رنده شده پر شده در حالی که بالای ان نرم است و با سس کاسترد (نوعی سس دسر) مخلوط شده است و به طور مطبوع و دلنشینی به سقف دهان می چسبد. ایا ته به حال چیزی در مورد ازدواج های میان نژادی (مثلا ازدواج یک اسیایی و افریقایی) شنیده اید؟ کویندیم نمونه کلاسیکی از این نوع است. نام این شیرینی از زبان های کنگو و انگولا امده است در حالی که دستور پخت ان از علاقه پرتقالی ها به زرده تخم مرغ و شیرینی جات و کیک ها سرچشمه گرفته است.
بستنی اسایی (Açaí)
از بین هزاران میوه جنگل های امازون، "اسایی" معروف ترین انها است. بومیان بر اساس سنت هایشان به خاطر انرژی زا بودن این میوه را می خورند اما در امازون هسته بنفش رنگ ان برای درست کردن نوعی سس که با ماهی خورده می شود کاربرد دارد. یک گروه بازاریابی در دهه 80 میلادی ان را تبدیل به نوشیدنی انرژی زا برای کاشفان شهر ریو دو جانیرو کرد. این نوشیدنی را می توان در هر کافی شاپ، رستوران یا سوپرمارکتی در این کشور پهناور پیدا کرد. اسایی معمولا به صورت بستی یخی که با گرانولا و تکه های موز تزیین شده یا به صورت اب میوه سرو می شود.
خوراک فیجودا (Feijoada)
فیجودا غذایی است که از شمال تا جنوب، شرق و غرب این کشور خورده می شود. این غذا از خوراک مفصل لوبیای سیاه، سس و تکه های گوشت با کیفیت های مختلف تهیه شده است، در روش سنتی پاچه و گوش نیز به ان اضافه می شود. در روش پخت سنتی، 24 ساعت طول می کشد تا این غذا اماده شود و به همین دلیل اغلب برزیلی ها برای خوردن ان تنها دو روز در هفته در روزهای شنبه و پنج شنبه به رستوران می روند. برنج، کلم پیچ، تکه های پرتقال و تکه های گوشت نیز در کنار این غذا سر می شود.
برترین ها: این غذاها بسیار ساده هستند فقط کمی برای پخت آنها به زمان نیاز دارید. اما می توانید عصرها که با دوستان خود دور هم جمع می شوید به عنوان اسنک آنها را تهیه و میل کنید. فوندو پنیری به سبک مکزیک • تعداد: ۳۶ عدد • زمان تهیه: ۱۵ دقیقه • زمان پخت: […]
برترین ها: این غذاها بسیار ساده هستند فقط کمی برای پخت آنها به زمان نیاز دارید. اما می توانید عصرها که با دوستان خود دور هم جمع می شوید به عنوان اسنک آنها را تهیه و میل کنید.
فوندو پنیری به سبک مکزیک
• تعداد: ۳۶ عدد
• زمان تهیه: ۱۵ دقیقه
• زمان پخت: ۲ ساعت
مواد لازم
• ۴۱۰ گرم گوجه‌فرنگی خرد شده
• ۲/۳ پیمانه پیاز خرد شده
•نصف پیمانه فلفل قرمز شیرین خرد شده
• ۱۱۰ گرم فلفل چیلی سبز خرد شده
• ۳ پیمانه پنیر مونتری
• ۳ پیمانه پنیر مکعبی خرد شده
• نان تست
• شیر
طرز تهیه
۱٫در یک قابلمه، گوجه‌فرنگی، پیاز، فلفل کبابی و فلفل چیلی را با یکدیگر مخلوط کنید. پنیر مونتری و پنیر سفید را اضافه کنید و خوب هم بزنید تا همه مواد با هم مخلوط شوند.
۲٫در قابلمه را بگذارید و ۳ تا ۴ ساعت با حرارت کم یا دو ساعت با حرارت ملایم آنها را بپزید.
3. فونده را به همراه نان تست سرو کنید. اگر فونده سفت بود، کمی شیر به آن اضافه کنید تا کمی رقیق شود.
گواکاموله لوبیا سیاه و آناناس
• تعداد: ۱۸ نفر
• زمان تهیه: ۱۵ دقیقه
• زمان سرد شدن: ۲ ساعت
مواد لازم
• ۲ عدد آووکادو متوسط خرد شده
• ¼ پیمانه سالسا سبز
• یک قاشق غذاخوری خامه ترش
• نصف پیمانه آناناس تازه خرد شده
• نصف پیمانه لوبیا سیاه پخته شده
• یک عدد فلفل هالوپینو خرد شده
• دو قاشق غذاخوری پیاز قرمز خرد شده
• دو قاشق غذاخوری گشنیز تازه خرد شده
• یک قاشق غذاخوری سیر رنده شده
• یک قاشق غذاخوری آب لیموترش
• ¼ قاشق چایخوری نمک
• ¼ قاشق چایخوری پودر زیره سبز
• ¼ پیمانه پنیر مونتری رنده شده
• چیپس تورتیلا
طرز تهیه
۱٫ در یک کاسه بزرگ، آووکادو را له کنید. سالسا و خامه ترش را اضافه کنید و هم بزنید. آناناس، لوبیا، هالوپینو، پیاز، گشنیز، سیر، آب لیموترش، نمک و زیره سبز را با یکدیگر مخلوط کنید. روی کاسه در بگذارید و به مدت ۲ ساعت در یخچال قرار دهید.
۲٫ در صورت تمایل، روی آنها گشنیز تازه و خرد شده بریزید و با چیپس تورتیلا سرو کنید.
گوشت قلقلی و سوسیس
• تعداد: ۱۶ نفر
• زمان تهیه: ۱۰ دقیقه
• زمان پخت: ۲ ساعت
مواد لازم
• 280 گرم مربای آلو
• ۵۱۰ گرم سس باربیکیو
• ۴۵۰ گرم سوسیس دودی
• ۴۵۰ گرم گوشت قلقلی پخته شده
طرز تهیه
۱٫ برای تهیه سس، مربا و سس باربیکیو را در یک قابلمه با یکدیگر مخلوط کنید. سوسیس های خرد شده و گوشت های قلقلی را اضافه کنید. خوب هم بزنید تا سس به خورد گوشت ها برود.
۲٫ در قابلمه را بگذارید و آنها را به مدت ۲ ساعت روی حرارت کم بپزید.
۳٫ این غذا را گرم و به همراه خلال دندان سرو کنید.
قارچ شکم‌پر به سبک یونان
• تعداد: ۱۲ نفر
• زمان تهیه: ۲۵ دقیقه
• زمان پخت: ۱۵ دقیقه
مواد لازم
• روغن
• 12 عدد قارچ تازه و بزرگ
• ۱ قاشق غذاخوری روغن زیتون
• یک عدد گوجه‌فرنگی بزرگ خرد شده
• ¼ پیمانه زیتون خرد شده
• دو قاشق غذاخوری خرده های نان
• دو قاشق غذاخوری پنیر فتا
• دو حبه سیر رنده شده
• نصف قاشق چایخوری پودر آویشن
• 1/8 قاشق چایخوری فلفل سیاه
طرز تهیه
۱٫ فر را با دمای ۴۲۵ درجه فارنهایت روشن کنید.
۲٫تابه مستطیلی را با روغن چرب کنید و کنار بگذارید.
۳٫ ساقه های قارچ را جدا کنید. سطح خارجی آنها را با روغن زیتون چرب کنید. سپس آنها را ۵ دقیقه در فر بپزید تا کمی نرم شوند. سپس آنها را سروته روی دستمال حوله ای قرار دهید تا آب آنها گرفته شود.
۴٫در یک کاسه گوجه‌فرنگی، زیتون، خرده های نان، پنیر فتا، سیر، نمک، فلفل سیاه و آویشن را با یکدیگر مخلوط کنید و کنار بگذارید.
۵٫ از مخلوط آماده شده داخل شکم قارچ ها بریزید. قارچ ها را به مدت ۱۰ دقیقه در فر قرار دهید تا کاملا پخته شوند.
(منبع: راهنمای سفر من)