یک تحلیلگر مسائل سیاست خارجی تاکید کرد: باید به واقعیت‌های درونی کشورها و ظرفیت‌های هر کدام به دور از احساساتی شدن توجه کنیم و ماندن یا نماندن دولتی را حیثیتی نکنیم بلکه براساس منافع ملی و عقلانیت تصمیم‌گیری کنیم.
هادی اعلمی فریمان در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایلنا، با اشاره به مناسبات ایران و ونزوئلا طی سال‌های گذشته گفت: روابط ایران با کشورهای حوزه امریکای لاتین به ویژه ونزوئلا از ابتدای پیروزی انقلاب تا سال‌ها، روابطی عادی بود که گرایش‌های اقتصادی داشت که در اواخر دولت اصلاحات همکاری‌های فرهنگی و آکادمیک نیز به خود گرفت.
علاقه شخصی احمدی‌نژاد به ونزوئلا و چاوز تاثیر عمده‌ای در گسترش روابط میان ایران و ونزوئلا داشت
وی با بیان اینکه مناسبات تهران و کاراکاس در دوران ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد حالت ویژه به خود گرفت و به صورت غیرمعمولی توسعه یافت، اظهار داشت: علاقه شخصی محمود احمدی‌نژاد به ونزوئلا و شخص هوگو چاوز تاثیر عمده و بسیار زیادی در گسترش روابط میان ایران و ونزوئلا داشت. در واقع، توسعه مناسبات میان دو کشور در آن دوران، بیش از آنکه مبتنی بر نیازها، کارشناسی بدنه وزارت امور خارجه و منافع ملی ایران باشد، بر تصمیم شخصی رئیس دولت وقت استوار بود.
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی دور زدن تحریم‌ها، رویکردهای تبلیغی، حضور رقبای منطقه‌ای ایران در کشورهای آمریکای لاتین و رویکرد ضدامریکایی هوگو چاوز، رییس‌جمهور پیشین ونزوئلا را از عوامل عمده در گسترش مناسبات تهران و کاراکاس برشمرد.
اگر به نظرات کارشناسی وزارت امور خارجه توجه می‌شد این گونه به کشوری نزدیک نمی‌شدیم
اعلمی فریمان ادامه داد: همزمان با توسعه روابط سیاسی تلاش‌های بسیاری هم برای گسترش همکاری‌های اقتصادی انجام شد. در این چارچوب، احمدی‌نژاد به دفعات زیاد به ونزوئلا و هوگو چاوز هم به تهران سفر کردند. ایران سرمایه‌گذاری‌های زیادی در این کشور انجام داد، بانک مشترک ایجاد شد و حتی یک خط هوایی مستقیم میان تهران و کاراکاس برقرار شد ولی این سرمایه‌گذاری‌ها به نتیجه خاصی نرسید.
وی عدم موفقیت توسعه مناسبات اقتصادی میان ایران و ونزوئلا را به دلیل عدم توجه به نظرات کارشناسی دانست و تصریح کرد: اگر به نظرات کارشناسی وزارت امور خارجه توجه می‌شد این گونه به کشوری نزدیک نمی‌شدیم و مناسبات مهم را به گونه‌ای تنظیم نمی‌کردیم که با تغییر دولتی مناسبات ایران با این کشورها هم به شکل صد در صدی تغییر شکل پیدا کند و باقی ماندن آنها در قدرت به مسئله‌ای حیثیتی برای ما تبدیل شود.
در دولت روحانی، مناسبات ایران و ونزوئلا حالت منطقی‌تر به خود گرفت
این کارشناس مسائل آمریکای لاتین با بیان اینکه نزدیکی ایران به ونزوئلا در دوران احمدی‌نژاد خارج از عرف بود به نحوی که این روابط خارج از عرف همچنان بر مناسبات دو کشور سایه انداخته است، خاطرنشان کرد: در دولت روحانی، مناسبات دو کشور حالت منطقی‌تر و عقلانی‌تری به خود گرفته است ولی همانگونه که اشاره کردم سایه‌های دوران احمدی‌نژاد بر مناسبات دو کشور سنگینی می‌کند و منجر به حساسیت‌هایی شده است.
اعلمی فریمان با تاکید مجدد بر اینکه باید به نظرات کارشناسی وزارت امور خارجه توجه کرد، ابراز داشت: باید به واقعیت‌های درونی کشورها و ظرفیت‌های هر کدام به دور از احساساتی شدن توجه کنیم و ماندن یا نماندن دولتی را حیثیتی نکنیم بلکه براساس منافع ملی و عقلانیت تصمیم‌گیری کنیم.
وضعیت در ونزوئلا افسارگسیخته است
وی تصمیم کنونی ایران را حمایت از دولت و ملت ونزوئلا دانست و بیان کرد: این تصمیم، تصمیم نظام است. با این وجود، وضعیت در ونزوئلا به گونه‌ای است که امریکا مترصد وقوع اتفاقی هستند تا مداخله‌ای به نفع خود انجام دهند. تلاش‌های هم برای انجام گفت‌وگو میان طرفین انجام شده است ولی وضعیت آنقدر افسارگسیخته است که معلوم نیست چه اتفاقی بیفتد.
این پژوهشگر مسائل بین‌الملل برگزاری انتخابات زودهنگام را بعید دانست و یادآور شد: اراده‌ای برای برگزاری انتخابات زودهنگام وجود ندارد. اپوزیسیون هم به مادورو اعتماد ندارد و مادورو هم از کودتا و حمایت خارجی سخن می‌گوید. او ضرب‌العجل اروپایی‌ها را هم رد کرده است و وضعیت به گونه‌ای است که طرفین در حال طی کردن دو راه موازی جدا از همدیگر هستند.
مناسبات تهران و کاراکاس با قدرت‌گیری گوایدو در سطح همکاری در اوپک باقی می‌ماند
اعلمی فریمان درباره روابط ایران و ونزوئلا در صورت به قدرت رسیدن خوان گوایدو هم عنوان کرد: ونزوئلا و ایران از بنیانگذاران اوپک هستند و من فکر می‌کنم مناسبات تهران و کاراکاس در همین رابطه و در همین حد باقی بماند.
